Erbo-di-cat
Nepeta cataria
Lamiaceae Labiaceae
Àutri noum : Mento-di-cat, Amistouso, Menugueto, Mentastre.
Noms en français : Cataire, Herbe aux chats.
Descripcioun :L'erbo-di-cat es uno planto devengudo raro que se pòu pamens trouba dins quàuqui relarg proche dis oustau (óurigino pountico). Sèmblo à Nepeta nepetella, planto coumuno de mountagno. Se n'en destrìo pamens, en mai dóu relarg, que si fueio soun mai grando (fin qu'à 6 cm).
Usanço :Ero cultivado à passa tèms. Si fueio soun manjadisso coume sabourun e se pòu n'en faire de tisano. Se dis qu'agrado i cat...
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 40 à 120 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Nepeta
Famiho : Lamiaceae
Famiho classico : Labiaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 17 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Escoumbre e proche dis oustau
- Camin
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Óurigino pountico
Ref. sc. : Nepeta cataria L., 1753
Erbo-de-la-graio
Lysimachia vulgaris
Primulaceae
Àutri noum : Bastoun-de-Sant-Jóusè, Erbo-de-la-cabeladuro.
Noms en français : Lysimaque commune, Chasse-bosse.
Descripcioun :Grando planto renadivo de palun e de roubino que fai de gros couquet d'un bèu jaune. Li fueio soun estacado pèr tres (de cop que i'a dos o quatre) sus la cambo.
Usanço :Soun noum latin vèn dóu mège grè Lysimachos. L'erbo-de-la-graio sarié bono pèr sougna li plago e li macaduro. Sarro peréu li car.
Port : Grando erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : verticilado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lysimachia
Famiho : Primulaceae
Ordre : Ericales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printems
- Estieu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Palun
- Ribiero
- Prado umido
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Lysimachia vulgaris L., 1753